۱. داستان
فیلم فرض می‌کند که مخاطبان منشأ هالک را از قبل می‌دانند و مستقیماً وارد روایت جدیدی می‌شود. بروس بنر، دانشمند فراری، به‌دنبال درمانی است که مانع تبدیل او به هیولای سبز شود. در این میان ارتش ایالات متحده به رهبری ژنرال «تاندربولت» راس در پی تسخیر و استفادهٔ نظامی از قدرت هالک است.
ضدقهرمان اصلی، امیل بلونسکی، تحت آزمایش‌های قدرت‌زا قرار می‌گیرد و به «ابامینیشن» تبدیل می‌شود — هیولایی قدرتمند که در نبرد نهایی در خیابان‌های نیویورک با هالک روبرو می‌شود.
۲. شخصیت‌ها
- ادوارد نورتون در نقش بروس بنر بازی‌ای جدی و درونی ارائه می‌دهد — چهره‌ای آسیب‌پذیر، متفکر، و تراژیک که بیشتر یک قربانی علمی است تا ابرقهرمان سنتی.
- لیو تایلر در نقش بتی راس، عنصر حمایتی احساسی برای بروس است، اگرچه رابطه‌شان گاه پرداخت کافی ندارد.
- تیم راث در نقش بلونسکی، در نیمهٔ اول شخصیت جذابی دارد اما در نیمهٔ دوم تبدیل به هیولایی تیپیکال می‌شود.
۳. جلوه‌های بصری و صحنه‌های اکشن
- جلوه‌های ویژه برای زمان خودش قابل قبول‌اند، هرچند هالک گاه به‌نظر مصنوعی می‌رسد
- نبرد نهایی با «ابامینیشن» پرهرج‌و‌مرج اما پرانرژی و رضایت‌بخش اجرا شده است
۴. درون‌مایه‌ها و توسعهٔ شخصیت
- کنترل خشم، کشمکش درونی، و پیامدهای ناخواستهٔ علم از مفاهیم کلیدی‌اند
- بروس بنر بیشتر مردی است در جست‌وجوی انسانیت از دست‌رفته تا قهرمانی حماسی
۵. نقاط قوت
- اجرای جدی و موفق ادوارد نورتون
- نبرد نهایی هیجان‌انگیز و تنش‌آلود
- فضای تیره‌تر و واقع‌گرایانه‌تر نسبت به فیلم‌های اولیهٔ MCU
- پرداخت انسانی‌تر و احساسی‌تر به شخصیت هالک
۶. نقاط ضعف
- طرح داستانی ساده با پیچش‌های محدود
- پرداخت سطحی شخصیت‌های فرعی
- بخشی از جلوه‌های تصویری امروز کهنه یا غیرطبیعی به‌نظر می‌رسند
- ارتباط محدود با سایر فیلم‌های MCU در زمان انتشار
نتیجه‌گیری
«هالک شگفت‌انگیز» (۲۰۰۸) اثری پرتنش و درگیرکننده است که چهره‌ای علمی، انسانی و جدی از هالک ارائه می‌دهد. اگرچه در گذر زمان همانند برخی فیلم‌های MCU نمادین باقی نمانده، اما در پایه‌گذاری دنیای سینمایی مارول نقش مهمی ایفا کرده است. با بازی نورتون و لحن منحصربه‌فردش، اثری محترم برای طرفداران این شخصیت محسوب می‌شود.
