فیثاغورس در جزیرهٔ ساموس در قرن ششم پیش از میلاد بهدنیا آمد. او سفرهای گستردهای به مصر، بابِل و دیگر تمدنهای باستانی داشت و از دانش آنان بهرهمند شد. سپس مکتبی بهنام «مکتب فیثاغورسی» بنیان نهاد که ریاضی، موسیقی، فلسفه و باورهای عرفانی را درهم آمیخت.
یکی از برجستهترین دستاوردهای او، «قضیهٔ فیثاغورس» در هندسه است که بیان میکند:
در مثلث قائمالزاویه، مجذور وتر برابر است با مجموع مجذورات دو ضلع دیگر. a² + b² = c²
این رابطهٔ هندسی از اصول بنیادین هندسه است و امروزه در معماری، مهندسی، و علوم طبیعی کاربرد وسیعی دارد.
فیثاغورس به پیوند میان عدد و موسیقی علاقهٔ خاصی داشت. او نشان داد که اصوات موسیقی با نسبتهای عددی خاصی مرتبطاند.
این کشف باعث شد موسیقی بهعنوان دانشی دقیق و علمی شناخته شود.
فیثاغورس و پیروانش عدد را جوهر جهان هستی میدانستند. برخی از باورهای آنان عبارتند از:
این اندیشهها ترکیبی از علم و عرفان را در فلسفهٔ فیثاغورس منعکس میکنند.
فیثاغورس و شاگردانش نقش مهمی در پایهگذاری ریاضیات، موسیقی علمی، و فلسفهٔ هستیشناسی داشتند. آثار او بر افلاطون، برهانهای هندسی، و نظریهٔ نظم عددی در جهان تأثیرگذار بوده است.
فیثاغورس از برجستهترین اندیشمندان تاریخ است که ریاضیات را با فلسفه، موسیقی و طبیعت پیوند داد. دیدگاههای او دربارهٔ عدد، نظم کیهانی و تناسخ چشماندازی نوین برای تحلیل جهان ارائه کرد؛ چشماندازی که هنوز هم راهگشای علم و اندیشه است.