Loading...
Loading...
لینوکس ابزارهای قدرتمندی برای سفارشی‌سازی تجربهٔ ترمینال دارد. یکی از این ابزارها دستور alias است که به کاربران اجازه می‌دهد برای دستورات پرتکرار میان‌برهای دلخواه تعریف کنند. این مقاله به بررسی کامل نحوهٔ تعریف، استفاده، بررسی و حذف aliasها می‌پردازد.
برای ترکیب چند دستور در یک خط، از علامت ; استفاده می‌شود:
command1; command2; command3مثال:
cd /usr; ls; cd -این دستور ابتدا وارد پوشه /usr می‌شود، محتویات را لیست می‌کند، و سپس به مسیر قبلی بازمی‌گردد. این تکنیک در تعریف aliasهای چندمرحله‌ای بسیار کاربرد دارد.
قبل از ساخت یک alias، بهتر است مطمئن شویم که نام موردنظر قبلاً استفاده نشده. برای این کار از type استفاده می‌کنیم:
type command_nameمثال:
type testخروجی:
test is a shell builtinچون test یک دستور داخلی شل است، از نام دیگری مثل foo استفاده می‌کنیم:
type fooخروجی:
bash: type: foo: not foundاکنون می‌توان با خیال راحت alias جدیدی به نام foo تعریف کرد.
ساخت alias با سینتکس زیر انجام می‌شود:
alias name='command'alias foo='cd /usr; ls; cd -'اکنون با اجرای foo، سه دستور فوق به‌ترتیب اجرا می‌شوند:
fooبرای بررسی یک alias خاص:
type fooخروجی:
foo is aliased to `cd /usr; ls; cd -'برای مشاهدهٔ تمام aliasهای موجود:
aliasalias l.='ls -d .* --color=tty'
alias ll='ls -l --color=tty'
alias ls='ls --color=tty'این aliasها، خروجی ls را رنگی کرده و عملکرد آن را بهبود می‌بخشند.
برای حذف یک alias از unalias استفاده می‌کنیم:
unalias alias_nameمثال: حذف foo
unalias foo
type fooخروجی:
bash: type: foo: not foundاکنون alias foo دیگر وجود ندارد.
aliasهایی که در ترمینال تعریف می‌شوند فقط در همان نشست فعال‌اند. برای دائمی‌سازی باید آن‌ها را به فایل ~/.bashrc یا ~/.bash_aliases اضافه کرد تا در هر ورود بارگذاری شوند.
دستور alias ابزاری قدرتمند برای ساخت میان‌برهای دلخواه در لینوکس است. با آن می‌توان دستورات پرتکرار را ساده‌تر، سریع‌تر و خواناتر اجرا کرد. با بررسی نام‌ها، مدیریت aliasهای موجود، و ذخیره‌سازی دائمی، می‌توان تجربهٔ ترمینال را شخصی‌سازی و بهینه کرد.