مقدمه ای بر خط فرمان لینوکس

لینوکس روش‌های مختلفی برای مدیریت فایل‌ها و دایرکتوری‌ها ارائه می‌دهد. یکی از قدرتمندترین قابلیت‌های این سیستم‌عامل، استفاده از لینک‌ها است که اجازه می‌دهد فایل‌ها دارای چندین نام باشند بدون نیاز به کپی کردن محتوا.
لینک‌ها در لینوکس به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: لینک‌های نمادین (Soft Links یا Symlinks) لینک‌های سخت (Hard Links)

مقدمه

سیستم‌عامل لینوکس راهکارهای پیشرفته‌ای برای سازمان‌دهی فایل‌ها دارد و استفاده از لینک‌ها یکی از مؤثرترین آن‌هاست. لینک‌ها امکان ایجاد چند ارجاع برای یک فایل را فراهم می‌کنند بدون آن‌که محتوای فایل کپی شود.

لینک نمادین چیست؟

لینک‌های نمادین یا soft links (که با نام symlink نیز شناخته می‌شوند) فایل‌هایی ویژه هستند که به مسیر یک فایل یا دایرکتوری دیگر اشاره می‌کنند.

نمونه‌ای از لینک نمادین در خروجی ls -l:

lrwxrwxrwx 1 root root 11 2018-08-11 07:34 libc.so.6 -> libc-2.6.so

در این مثال، فایل libc.so.6 به‌صورت لینک نمادین به libc-2.6.so اشاره دارد؛ به این معنا که هر برنامه‌ای که libc.so.6 را فراخوانی کند در حقیقت از نسخهٔ اصلی استفاده خواهد کرد.

مزایای لینک نمادین

لینک‌های نمادین در مدیریت نسخه‌های فایل، به‌ویژه کتابخانه‌ها و برنامه‌های مشترک، بسیار کاربردی هستند. مثال:

• برنامه‌ای به فایل foo وابسته است.
• نسخه‌های جدیدی از فایل منتشر می‌شود: foo-2.6، foo-2.7، ...
• با ایجاد یک symlink به‌نام foo که همیشه به آخرین نسخه اشاره می‌کند، برنامه‌ها بدون تغییر همچنان به foo دسترسی دارند.
• در صورت بروز مشکل در نسخه جدید، کافیست لینک را به نسخه قبلی تغییر دهیم.

تفاوت hard link و symbolic link

ویژگی	لینک نمادین (symbolic)	لینک سخت (hard)
نوع ارجاع	اشاره به مسیر فایل هدف	ارجاع مستقیم به دادهٔ فایل
وابستگی به وجود فایل	با حذف فایل مقصد، لینک می‌شکند	لینک همچنان معتبر است حتی پس از حذف فایل اصلی
پشتیبانی چندپارتیشنی	می‌تواند روی پارتیشن‌های مختلف باشد	تنها داخل یک پارتیشن عمل می‌کند
حجم فایل	کوچک؛ فقط مسیر را ذخیره می‌کند	هم‌اندازه فایل اصلی؛ چند نام روی یک داده

نتیجه‌گیری

لینک‌های نمادین و سخت هر دو ابزارهای کاربردی برای مدیریت فایل در لینوکس هستند. symlink برای انعطاف، نسخه‌سازی و مسیرهای پویا مناسب است؛ در حالی‌که hard link برای ارجاع دائمی به داده‌ها و مقاومت در برابر حذف فایل اصلی مفید است. شناخت دقیق تفاوت‌ها به کاربران در انتخاب درست هنگام طراحی ساختار فایل کمک می‌کند.

این مقاله نحوه عملکرد لینک‌های نمادین، مزایای آن‌ها و تفاوتشان با لینک‌های سخت را بررسی می‌کند.
لینک‌های نمادین چیست؟ لینک‌های نمادین، که به عنوان Soft Links یا Symlinks نیز شناخته می‌شوند، ارجاع‌های خاصی به فایل‌ها یا پوشه‌ها هستند که مسیر آن‌ها را مشخص می‌کنند. این لینک‌ها به کاربران اجازه می‌دهند که نام‌های مختلفی برای یک فایل ایجاد کنند و موجب انعطاف‌پذیری در مدیریت نسخه‌ها می‌شوند.
مثالی از یک لینک نمادین در فهرست دایرکتوری:

در اینجا، libc.so.6 یک لینک نمادین است که به libc-2.6.so اشاره می‌کند. هر برنامه‌ای که libc.so.6 را درخواست کند، در واقع فایل libc-2.6.so را دریافت خواهد کرد.
چرا لینک‌های نمادین مفید هستند؟ لینک‌های نمادین برای مدیریت فایل‌ها و نسخه‌های نرم‌افزاری بسیار مفید هستند. سناریوی زیر را در نظر بگیرید: یک برنامه به فایلی با نام foo وابسته است. فایل foo به‌طور مداوم به نسخه‌های جدیدتر (foo-2.6، foo-2.7 و...) ارتقا می‌یابد. به جای تغییر نام فایل در هر نسخه، می‌توان یک لینک نمادین ایجاد کرد که همیشه به آخرین نسخه اشاره کند.
مزایای لینک‌های نمادین: برنامه‌ها می‌توانند بدون نیاز به تغییر کد، نسخه‌های جدید را بدون مشکل پیدا کنند. مدیر سیستم می‌تواند به‌راحتی بین نسخه‌های مختلف تغییر ایجاد کند. اگر نسخه foo-2.7 دارای مشکل باشد، می‌توان لینک نمادین را به foo-2.6 بازگرداند بدون تغییر در برنامه‌های وابسته.
لینک‌های سخت در مقابل لینک‌های نمادین لینک‌های سخت نوع دیگری از ارتباط بین فایل‌ها در لینوکس هستند که عملکرد متفاوتی دارند.
تفاوت‌های کلیدی بین لینک‌های نمادین و سخت

ویژگی	لینک نمادین	لینک سخت
نوع ارجاع	به مسیر فایل هدف اشاره می‌کند	مستقیماً به داده‌های فایل متصل است
وابستگی به وجود فایل	اگر فایل اصلی حذف شود، لینک نامعتبر می‌شود	حتی پس از حذف فایل اصلی، همچنان معتبر باقی می‌ماند
پشتیبانی از چندین پارتیشن	می‌تواند بین سیستم‌های فایل مختلف ایجاد شود	تنها در همان پارتیشن کار می‌کند
حجم فایل	کوچک است—فقط مسیر ارجاع را ذخیره می‌کند	هم‌اندازه فایل اصلی است—چندین نام به یک داده متصل‌اند

جمع‌بندی لینک‌های نمادین و سخت ابزارهای مهمی برای مدیریت فایل‌ها در لینوکس هستند. لینک‌های نمادین برای انعطاف‌پذیری بیشتر، مدیریت نسخه‌ها و ارجاع آسان به فایل‌ها استفاده می‌شوند. لینک‌های سخت پیوند دائمی‌تری به داده‌های فایل ایجاد می‌کنند و امکان نگهداری فایل حتی پس از حذف نام اصلی را فراهم می‌کنند.