در لایه ۲ OSI فعالیت میکند و کامپیوتر را به شبکه متصل میسازد. دارای آدرس MAC، نشانگر LED و معمولاً به مادربورد متصل است. پشتیبانی از 10/100/1000 Mbps و بیشتر در سرورها.
دستگاه لایه ۱ که فریم را به همه پورتها ارسال میکند. باعث ایجاد دامنه برخورد مشترک میشود.
لایه ۲، اتصال دو بخش شبکه و کاهش برخورد با تصمیمگیری مبتنی بر MAC. امروزه کمتر رایج.
لایه ۲، ارسال فریم به پورت مقصد بر اساس MAC. هر پورت یک Collision Domain مستقل دارد.
لایه ۳، انتخاب مسیر مناسب بر اساس IP و جداسازی Broadcast Domain. پورتها بهصورت دستی فعالسازی میشوند.
وظایف:
- Packet Switching
- Access List Filtering
- Internetwork Communication
- Path Selection
عمل میکند از لایه ۳ تا لایه ۷. کنترل و فیلتر ترافیک بر اساس قوانین. انواع سختافزاری و نرمافزاری.
IDS: تشخیص حمله، بدون واکنش
IPS: شناسایی و جلوگیری فعال
HIDS: بررسی لاگهای محلی دستگاه
لایه ۲، اتصال کاربران بیسیم به شبکه با تبدیل سیگنالها. مشابه هاب در دامنه برخورد، استفاده از CSMA/CA.
توسعه محدوده پوشش AP با دریافت و ارسال مجدد سیگنال. نیاز به ۱۵٪ همپوشانی.
مدیریت متمرکز نقاط دسترسی در شبکههای بزرگ. ارسال تنظیمات به APها و کنترل ترافیک کاربران.
تخصیص IP خودکار در لایه کاربرد، پورتهای UDP 67 و 68.
ترجمه دامنه به IP، در لایه کاربرد با پورت UDP 53.
توزیع ترافیک ورودی بین چند سرور جهت افزایش تحملپذیری خطا.
روشها:
- Round-Robin
- Least Connections
- Fastest Response
هدایت درخواستها با امکان ذخیره و کش محتوا. کاربرد در کنترل پهنای باند و فیلترینگ.
لایه ۱، تقویت سیگنال دیجیتال برای افزایش برد شبکه.
تبدیل تماسهای IP ↔ PSTN، استفاده از پروتکلهایی مانند SIP و MGCP.
جداسازی دامنههای پخش و برخورد برای افزایش عملکرد.
مشکلات:
- Broadcast Storms
- Multicasting Congestion
- Limited Bandwidth
راهحلها:
- Switch: isolate collision domains
- Router: separate broadcast domains
Understanding network connectivity devices is critical for Network+ certification and professional network deployment. From NICs and hubs to routers and industrial controllers, each device has a specialized role in ensuring optimal performance and security.