دنیایی به مقدار اتاق می خواهم

دنیایی به مقدار اتاق می خواهم
پر شفاف . بی دیوار . تهی از ابهام
که در آن چتر بی معنا باشد و شبها آوایی آید از اندیشه ی ابر
لحظه هایی کوتاه به اندازه ی شوق به اندازه ی تپش بودن تو
دنیایی به مقدار اتاق می خواهم
حتی کوچکتر به اندازه ی پرتوی نور