الگوریتم اترنال
در سال 2050 پروفسور" الون آتر" در پروژه ای به نام "پارمانت" موفق به خلق شگفت انگیز هوش مصنوعی که از انسان هوشمند تر بود شد . 7 سال بعد به پارمانت احساسات اضافه شده و این پروژه تکمیل گشت .
پارمانت از تمامی جهات از انسان هوشمندتر بود . قدرت یادگیری ، حواس پنجگانه ، احساسات ، منطق و ..... از او برترین ساخته نسل بشر را می ساخت . پروفسور آتر برای تکامل دائمی و منطق اجرایی ، الگوریتم رفتاری پارمانت را به گونه ای طراحی کرد تا اختیار صفر و یا یک بودن تصمیمات با خود او باشد . این اولین مشکل بود زیرا بر طبق قوانین تصویب شده در سال 2040 هیچ ساخته هوشمندی به دست انسان نمی توانست باعث آسیب نسل بشر باشد و این با الگوریتم رفتاری پارمانت در تناقض بود . برای حل این مشکل پروفسور آتر الگوریتمی به نام "اترنال" طراحی که اولین توابع اجرایی در هنگام شروع به فعالیت پارمانت بود . اترنال باعث به وجود آمدن بالاترین حد احساسات پارمانت نسبت به پروفسور آتر می شد . همچنین دستور عملی برای انجام فعالیت هایی که به انسان آسیبی نرسد به گونه ای که در صورت درست بودن منطق عملی ، اگر مخالف با دستورالعمل باشد باید الگوریتم اترنال نادیده گرفته می شد که این موضوع هم تقریبا غیر ممکن به نظر می رسید .
ولی با رفع مشکل اول مشکل جدی تری به وجود می آمد . خود الگوریتم اترنال باعث می شد پروفسور اتر تا ابد به پارمانت رسیدگی کند . برای هر دستگاه تازه متولد شده به اندازه همان قبلی وقت بگذارد ، همواره در تمامی تصمیمات مهم دخالت کند ، میلیون ها کد بولین را در روز تغییر بدهد و ..... .
این مشکل حتی با اضافه کردن الگوریتمی به نام "هیدن"که باعث عدم امکان تماس مستقیم پارمانت با پروفسور آتر می شد هم حل نشد ، در این الگوریتم تصویری انتزاعی از پروفسور آتر به پارمانت القا می شد .
در نهایت الگوریتم اترنال به قدری قوی بود که هیچ راهکاری به غیر از توقف پروژه و تبدیل شدن آن به یک پروژه شخصی پروفسر الون آتر نبود . حتی این الگوریتم در خود لرد آتر هم تاثیر گذاشته بود به گونه ای که او هم بی پارمانت نمی توانست ادامه دهد و بدتر آنکه هیچ هوشیاری بدون حضور او معنا نداشت .
