ساخت رابطهای کاربری پویا و کامپوننتمحور در وباپلیکیشن
۳. خلاصه مقاله Vite ابزاری مدرن برای ساخت پروژههای React است که با تنظیمات پیشفرض و سرعت بالا، تجربهای ساده و مؤثر برای توسعهدهندگان فراهم میکند. این مقاله مراحل راهاندازی پروژه React با Vite، ساختار فایلها، و نحوهٔ اجرای پروژه را بررسی میکند. همچنین به نحوهٔ ارتقاء نسخهٔ React و استفاده از TypeScript اشاره میشود.
در این مقاله، ابتدا با اسکریپتهای npm در فایل package.json آشنا میشویم که برای اجرای، ساخت، و بررسی پروژه React استفاده میشوند. سپس اولین کامپوننت React را بررسی میکنیم که در فایل src/App.jsx قرار دارد. با سادهسازی این کامپوننت، مفاهیم پایهای مانند JSX، تابع کامپوننت، و متغیرهای داخلی و خارجی را مرور میکنیم.
JSX یک افزونهٔ نحوی برای جاوااسکریپت است که به توسعهدهندگان اجازه میدهد HTML و JavaScript را درون یک کامپوننت React ترکیب کنند. این مقاله نحوهٔ استفاده از متغیرها، توابع، و ساختارهای داده در JSX را بررسی میکند و تفاوتهای نحوی آن با HTML معمولی را توضیح میدهد.
در React، برای نمایش مجموعهای از دادهها، از متد map روی آرایهها استفاده میشود تا هر آیتم به JSX تبدیل شود. این مقاله نحوهٔ استفاده از map برای رندر لیست، اهمیت استفاده از ویژگی key، و تفاوتهای نحوی JSX با HTML را بررسی میکند. همچنین نمایش ویژگیهای مختلف هر آیتم مانند عنوان، نویسنده، لینک و امتیاز را آموزش میدهد.
در React، هر کامپوننت واحدی مستقل از منطق و نمایش است. با رشد پروژه، کامپوننتها باید به بخشهای کوچکتر تقسیم شوند تا ساختار پروژه قابل نگهداری باقی بماند. این مقاله نحوهٔ استخراج کامپوننتها، ساخت سلسلهمراتب کامپوننتها، و مفهوم نمونهسازی کامپوننتها را با مثالهای عملی بررسی میکند.
در این مقاله، نحوهٔ اتصال React به دنیای HTML با استفاده از React DOM بررسی میشود. سپس با مفهوم نمونهسازی کامپوننتها، تفاوت بین تعریف تابع با function و arrow function، و نحوهٔ افزودن هندلرهای تعاملی در JSX آشنا میشویم. این مفاهیم پایهای برای ساخت رابطهای پویا و قابل نگهداری در React هستند.
پراپسها مکانیزم اصلی برای انتقال داده از یک کامپوننت به کامپوننت دیگر در React هستند. این مقاله نحوهٔ انتقال داده از کامپوننت والد به فرزند، استخراج کامپوننتهای قابل استفاده مجدد مانند Item، و اهمیت ویژگی key در رندر لیستها را بررسی میکند. همچنین به اصول تغییرناپذیری پراپسها و مسیر یکطرفه داده اشاره میشود.
در React، پراپسها فقط برای انتقال داده از والد به فرزند استفاده میشوند و قابل تغییر نیستند. اما وضعیت (state) یک ساختار دادهٔ قابل تغییر است که با استفاده از hook معروف useState تعریف میشود. این مقاله نحوهٔ تعریف وضعیت، بهروزرسانی آن، و تأثیر آن بر باز-render شدن کامپوننتها را بررسی میکند. همچنین تفاوت بین render و re-render و نقش StrictMode در محیط توسعه توضیح داده میشود.
در React، پراپسها فقط برای انتقال داده از والد به فرزند استفاده میشوند. برای ارتباط از فرزند به والد، از هندلرهای بازگشتی استفاده میکنیم. این مقاله نحوهٔ تعریف و ارسال هندلرها، و همچنین مفهوم بالابردن وضعیت (Lifting State) را بررسی میکند تا دادههای مشترک بین کامپوننتها بهدرستی مدیریت شوند.
در React، کامپوننتهای کنترلشده با استفاده از وضعیت (state) رفتار عناصر HTML را کنترل میکنند. این مقاله نحوهٔ همگامسازی وضعیت با فیلدهای ورودی، تعریف کامپوننتهای کنترلشده، و تکنیکهای پیشرفتهای مانند destructuring پراپسها و destructuring تو در تو را بررسی میکند تا کدهای React خواناتر و قابل نگهداریتر شوند.
JavaScript’s spread and rest operators offer powerful ways to manage props and object data in React. This article explores how to pass props more concisely using the spread operator, how to extract specific properties with the rest operator, and how to apply destructuring techniques to improve readability and maintainability in React components.
در React، خروجی کامپوننتها معمولاً بر اساس پراپسها و وضعیت (state) تعیین میشود. اما گاهی نیاز داریم با منابع خارجی مانند localStorage یا APIها تعامل داشته باشیم. این مقاله نحوهٔ استفاده از hook معروف useEffect برای مدیریت ساید افکتها، همگامسازی وضعیت با localStorage، و بهبود تجربه کاربری را بررسی میکند.
