دستور traceroute
برای مشخص کردن مسیری که بستههای IP طی میکنند تا به مقصد برسند استفاده میشود. این ابزار با استفاده از پروتکل UDP یا ICMP، بستهها را با TTL افزایشیافته ارسال کرده و پاسخ گرهها (routers) در طول مسیر را ثبت میکند.
در برخی توزیعها ممکن است نیاز به نصب باشد:
sudo apt install traceroute # Debian / Ubuntu
sudo yum install traceroute # RHEL / CentOS
sudo pacman -S traceroute # Arch Linux
traceroute destination
مثال:
traceroute google.com
سوئیچ | توضیح | مثال |
---|---|---|
-n | عدم تبدیل آدرس IP به دامنه |
|
-m | حداکثر TTL (تعداد گامها) |
|
-w | زمان انتظار (timeout) برای پاسخ، برحسب ثانیه |
|
-p | تعیین شماره پورت UDP |
|
-I | استفاده از پروتکل ICMP بجای UDP |
|
خروجی traceroute معمولاً بهصورت زیر است:
traceroute to google.com (142.250.72.14), 30 hops max
1 192.168.1.1 (192.168.1.1) 1.123 ms 1.217 ms 1.201 ms
2 10.0.0.1 (10.0.0.1) 3.438 ms 3.302 ms 3.446 ms
3 * * *
...
traceroute 192.168.0.100
traceroute google.com
traceroute -I example.com
ویژگی | ping | traceroute |
---|---|---|
تست دسترسی | ✅ | ✅ (غیر مستقیم) |
نمایش مسیر گرهها | ❌ | ✅ |
نمایش تعداد hop | ❌ | ✅ |
پروتکل استفادهشده | ICMP | UDP یا ICMP |
traceroute
ابزار بسیار مفیدی برای تحلیل مسیر اتصال شبکه است. با فهم نحوهٔ عملکرد بستهها و بررسی روترها در طول مسیر، میتوان مشکلات اتصال را شناسایی، بهینهسازی شبکه را آغاز کرد و در مواردی اختلال بینالمللی را مشاهده کرد. تسلط بر سوئیچها و توانایی تحلیل خروجی، traceroute را به ابزاری ضروری در مهندسی شبکه تبدیل میکند.